در
اوایل قرن بیستم نظریه ای به نام جابه جایی قاره ها توسط آلفرد وگنر،
هواشناس و زمین فیزیکدان آلمانی عنوان شد که با نظریه های قبلی در مورد
ثابت بودن وضعیت قاره ها و اقیانوسها، تضاد داشت . به همین سبب هم، این
نظریه در ابتدا با شک و تردید تلقی شد و عده ای حتی آن را به مسخره
گرفتند! در واقع بیشتر از 50 سال زمان لازم بود تا اطلاعات کافی برای
تأیید نظریه ی جدید جمع آوری شود تا سرانجام آن نظریه ی ضعیف جای خود را
به نظریه ی زمین ساخت ورقه ای بدهد. نظریه ای که برای نخستین بار، دید
جامعی درباره ی فعالیت های درونی زمین به دانشمندان می داد. |